Film pochodzi z kanału YouTube Isaac'a Arthur'a. Jest to seria filmów "SFIA - Science & Futurism with Isaac Arthur - Nauka i Futuryzm z Isaac'kiem Arthur'em". Serdecznie polecamy ten kanał, gdyż znajduje się tam wiele ciekawych kosmicznych tematów poruszanych i pod względem nauki i pod względem przyszłych możliwości eksploracji kosmosu i rozwoju technologicznego naszej cywilizacji. Isaac Arthur przedstawia wiele interesujących zagadnień jakie koncentrują się na pobycie ludzi w przestrzeni kosmicznej i wykorzystywaniu jej zasobów.

Odwiedź stronę internetową: http://www.isaacarthur.net Dołącz do grupy na Facebooku: https://www.facebook.com/groups/15839... Wspieraj Kanał na Patreonie: https://www.patreon.com/IsaacArthur Odwiedź sub-reddit: https://www.reddit.com/r/IsaacArthur/ Posłuchaj lub pobierz wersję audio tego odcinka z Soundcloud: https://soundcloud.com/isaac-arthur-1... Cover Art Jakub Grygier: https://www.artstation.com/artist/jak...

Wracamy na Księżyc, aby zbadać sposoby wyjścia poza proste Bazy Księżycowe do pełnoprawnej produktywnej kolonii, która może pomóc nam podróżować do innych światów i rozwijać nasz własny.

Poniżej znajduje się polskie tłumaczenie narracji powyższego filmu.

Omawiając opcje kolonizacji Księżyca jako odskoczni do Układu Słonecznego, zobaczymy, że nie jest to tylko jeden mały krok dla człowieka, ale jeden gigantyczny park przemysłowy dla ludzkości. Więc dzisiaj przyjrzymy się kolonizacji Księżyca, nie tylko małych baz, ale prawdziwych kolonii, i aby to zrobić, musimy przedyskutować powody, dla których to zrobimy. To nie jest nasza pierwsza podróż na Księżyc na tym kanale i nie będzie to też nasza ostatnia.

Byliśmy krótko na Księżycu kilka razy, a nawet zrobiliśmy cały odcinek w Moonbase Concepts (Koncepcje Księżycowych Baz). Mimo to pozostaje dużo materiału do omówienia i nie zrobimy nic takiego, jak go dzisiaj wyczerpać.

Obecnie skupiamy się na industrializacji Księżyca, co jest zasadniczo powodem skolonizowania go przez tysiące, a nawet miliony ludzi.

 [00:59] Nie tylko odwiedzić, postawić flagę i ruszać do domu.
 
 
Księżyc zajmuje nieco dziwną pozycję w dyskusji o podróżach kosmicznych.

To jedyne miejsce, które ludzkość kiedykolwiek odwiedzała osobiście, ale minęło już prawie pół wieku, odkąd tam byliśmy, a tylko kilkanaście osób kiedykolwiek na nim postawiło stopy. To duże miejsce, o powierzchni większej niż jakikolwiek kontynent poza Azją, więc tych tuzin astronautów nie badało go zbyt wiele.

Trudno wyobrazić sobie księżyc, zwykle wyobrażamy go sobie jako szarą pustynię pokrytą kraterami, co jest prawdą, ale ludzie często zapominają, że kratery te rozciągają się od mikroskopijnych do kraterów większych niż wszystkie oprócz największych narodów i głębszych niż Rów Mariański. Kratery dostatecznie duże, by pochłonąć całe narody i wystarczająco głębokie, by ukryć Mount Everest nie są tym, co zwykle wyobrażamy sobie, kontemplując o Księżycu.

Słyszymy też wiele o rurach lawowych na Księżycu, korytarzach przecinających kamień blisko powierzchni. Mogą one mieć bardzo różne rozmiary, a niska grawitacja pozwala im uzyskać dość potworne rozmiary, wyglądając mniej jak tunel wykopany przez kreta lub robaka, a bardziej jak coś, co zrobił jeden z piaskowych robaków z Diuny. Uważa się, że na Księżycu znajdują się rury lawy o szerokości 500 metrów i długości wielu kilometrów.

02:16
Mamy dziesiątki kraterów wystarczająco dużych, by pomieścić główne obszary metropolitalne, a nawet kraje o przyzwoitej wielkości. Kopuły nad nimi są na tyle duże, że mogą być własnymi, w większości zamkniętymi ekosystemami. Można też zbudować tak duże kopuły, co jest zaletą niskiej grawitacji, a jak omówiliśmy w odcinku Podtrzymywanie Życia, nawet jeśli panel zostałby rozbity, powietrze nie wyciekałoby tak szybko, że nie można by go naprawić, nawet gdyby tego nie zrobiono, warto by mieć jakąś zaawansowaną technicznie metodę samouszczelnienia.

Jest to ważna rzecz do zapamiętania, wszystkie te poręczne kratery, nad którymi możemy kopać, istnieją, ponieważ wylądowało tam coś dużego, i chociaż te tak duże są dość rzadkie, brak atmosfery na Księżycu oznacza, że ​​małe meteory nie spalają się przed uderzeniem i Meteory wielkości grochu będą uderzać w twoim pobliżu dość często, choć nie tak bardzo, aby być normalną przyczyną śmierci, bardziej niż piorun. Jeśli nie masz możliwości wykonania solidnych lub samouszczelniających się kopuł, te podziemne rury lawy są o wiele bardziej atrakcyjne.

03:13
Zwłaszcza, że ​​faza dnia i nocy Księżyca trwa miesiąc, a światło nie jest filtrowane przez atmosferę od szkodliwego promieniowania, więc i tak będziesz chciał mieć sztuczne oświetlenie. Możesz znaleźć ciekawe kolonie w rurze lawy, ponieważ zwykle rozciągają się cienkie i długie, podobnie jak tworzymy siedliska wzdłuż rzek lub dróg. Kratery i geologia Księżyca, choć fascynujące, nie udowodniły jeszcze wystarczającego uzasadnienia, aby wysłać tam więcej załogowych misji, nie mówiąc już o ustanowieniu stałych baz, co jest solidne w naszych obecnych możliwościach technologicznych, ale jest drogie. To, co nas dzisiaj interesuje, to krok dalej, a nie misje czysto naukowe i eksploracyjne, ani prestiżowe podróże, aby udowodnić ludziom, że można tam wylądować astronautów i przywieźć ich do domu. Dlatego Księżyc zajmuje tę dziwną pozycję podczas podróży kosmicznych, ponieważ musi to być miejsce, w którym rozstrzygamy dwa pytania.

04:06
Po pierwsze, czy eksploracja kosmosu będzie prowadzona tylko przez roboty, czy też po raz kolejny wbijemy buty w ziemię obcego i niegościnnego świata. Po drugie, czy kiedykolwiek zrobimy coś więcej niż tylko odkrywanie, ale naprawdę wyjdziemy tam i osiedlimy te miejsca. Rozmawialiśmy już o tym, jak można terraformować planety, a nawet księżyc, a na pewno jak stworzyć wygodne siedliska w takich miejscach lub siedliska orbitalne unoszące się samodzielnie w przestrzeni.

Wiemy również, że ostatecznym celem jest rozprzestrzenienie się na inne gwiazdy i zabranie martwych i jałowych obcych planet i uczynienie ich domami dla ludzi, naszych zwierząt domowych i pasożytów, a także wszystkich innych jaj, które trzymamy w tym jednym koszu, w tej jednej delikatnej bladoniebieskiej kropce. Ale jest kompromis, na który ludzie nie spędzają dużo czasu, co przyciąga miliony ludzi na Księżyc, aby tam mieszkać i pracować. To trochę jak gnomy w majtkach z South Parku.

05:03
Mają biznesplan, Faza 1, zbieranie majtek, Faza 3, zysk. Prawie każdy chce polecieć na Księżyc, prawie każdy chce, abyśmy założyli bazy i skolonizowali to miejsce, prawie każdy chce, abyśmy wysyłali statki w celu zbadania i zasiedlenia gwiazd.

 
Ale zasadniczo mamy dylemat gnomów, wiemy, czym jest faza 1, sprowadzamy ludzi z powrotem na Księżyc i zakładamy bazę i wiemy, czym jest faza 3, dochodowa i rosnąca kolonia na Księżycu, faza 2 to trochę znak zapytania.

Doszło do tego, że niektórzy ludzie chcą całkowicie wyciąć Księżyc z pętli i udać się prosto na Marsa, asteroidy, a nawet Wenus. Jestem za wszystkimi trzema i więcej, ale wierzę, że Księżyc ma potencjał, by być najlepszym przyczółkiem, aby naprawdę dostać się w kosmos.

I myślę, że to oznacza, że ​​musi przynosić nam korzyści w bardzo realny i namacalny sposób. Aby to wykazać, musimy zacząć od pytania, jakie korzyści ma Księżyc.

Co ma Księżyc, czego brakuje Ziemi?

Co ma Księżyc, Czego brakuje reszcie Układu Słonecznego?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy uzyskać nieco geocentryczny charakter, ponieważ pierwszą rzeczą, której brakuje pozostałej części Układu Słonecznego, jest bliskość Księżyca do Ziemi. Księżyc jest nieco ponad sekundę świetlną stąd, co oznacza, że ​​możemy rozmawiać z ludźmi tam w czasie rzeczywistym. Wiadomość musi zostać odebrana i z powrotem z 2,6-sekundową przerwą, ale jest to tylko denerwujące opóźnienie w czasie rzeczywistym, nic więcej.

Każdy inny obiekt jest oddalony o co najmniej minuty świetlne i stale zmienia odległość. Wenus znajduje się później najbliżej i może znajdować się w odległości 38 milionów kilometrów, czyli 2 minut świetlnych, do 261 milionów kilometrów, 15 minut świetlnych. Mars jest jeszcze dalej i ci dwaj, wraz z Merkurym, są naszymi najbliższymi sąsiadami. Statek z elektrownią dostatecznie mocną, aby zapewnić stałe przyspieszenie o jeden g, tak że można było chodzić, tak jak w normalnej ziemskiej grawitacji, dotarł do Księżyca w mniej niż cztery godziny, krócej niż wiele rutynowych lotów na Ziemi.

Taki lot jest bardzo energochłonny i wymagałby przewrócenia się w połowie drogi w celu zwolnienia, zwykle nazywanego „Obrotem”, i osiągnięcia prędkości 63 kilometrów na sekundę. To jest szybkie, ale niezbyt duże w porównaniu z nowoczesnymi statkami kosmicznymi i coś w sferze możliwości dla statków napędzanych rozszczepieniem atomowym lub napędzanych metalicznym wodorem, które omówiliśmy w serii Upward Bound.

Taka sama prędkość spowodowałaby, że podróż na Marsa zajęłaby więcej niż 40 dni, a nie 4 godziny, a nawet elektrownia zdolna do zapewnienia stałego osiągania 1 g zajęłaby około tygodnia i musiałaby być zasilana energią termojądrową.

Co jeszcze ma Księżyc, czego brakuje Układowi Słonecznemu?

Cóż, brakuje mu znaczącej atmosfery, ale podobnie jest z każdym innym ciałem w Układzie Słonecznym, z wyjątkiem czterech Gazowych Gigantów, Ziemi, Wenus i księżyca Saturna, Tytana.

Oczywiście, wyłączając Ziemię, żadna z tych atmosfer nie jest oddychająca (człowiek nie może ją oddychać), więc oferują niewielkie korzyści, brak jednej jest bardzo przydatny do ucieczki z tych miejsc. Nie jest to jednak zbyt przydatne do lądowania na nich, ponieważ nie można zrobić aerobrake (zwalnianie na oporze powietrza) i trzeba spalić paliwo, aby zwolnić.

Jednak to samo dotyczy praktycznie każdego z milionów dużych obiektów w Układzie Słonecznym.

Brakuje również studni grawitacyjnej, co znacznie ułatwia wysyłkę.

W rzeczywistości jest to tak łatwe, zwłaszcza przy wielu metodach, które omówiliśmy i omówimy w serii Upward Bound, że w rzeczywistości łatwiej jest wysłać materiał z Księżyca na niską orbitę Ziemi, na odległość 400 000 kilometrów, niż z powierzchni Ziemi, do naszej niskiej orbity, na odległość mniejszą niż jedna tysięczna tej odległości.

Prawdę mówiąc, można wysłać masę z różnych asteroid bez wydawania dużo więcej paliwa, ale tylko wtedy, gdy nie masz nic przeciwko czekaniu latami na przybycie swoich przesyłek.

08:59
Misje Apollo wykorzystywały podejście o niższym zużyciu energii, więc zajęły znacznie więcej niż 4 godziny ciągłego spalania 1 g, a mimo to potrzebowały tylko 3 dni.

Jest to porównywalne do wielu normalnych czasów transportu na Ziemi, w rzeczywistości szybsze niż ładunki masowe o niskim priorytecie. Wysyłka z innych planet lub asteroid w Pasie może zająć wiele miesięcy, a nawet lat, zwłaszcza jeśli oszczędzasz paliwo. Teraz ludzie często dyskutują o bogactwach, jakie można znaleźć w asteroidach, zrobiliśmy nawet odcinek o tym, hipotetyczne smocze skarby złota lub platyny.

09:32
Z drugiej strony Księżyc ma skład bardzo podobny do skorupy ziemskiej i jest to w dużej mierze powód, dla którego uważamy, że Księżyc powstał, gdy jakaś mniejsza planeta uderzyła w Ziemię we wczesnych dniach Układu Słonecznego.

 09:44
Oznacza to, że jest dość bogaty w materiały, z których lubimy budować. Mnóstwo krzemu i tlenu, dużo aluminium i żelaza oraz zaskakująco dużo tytanu. W istocie są duże szanse, że wiele z tych kraterów, zwłaszcza polarnych, zawiera lód, a woda jest dość cenna w wewnętrznym układzie słonecznym poza Ziemią.

Warto jednak pamiętać, że lód nie jest jedyną rzeczą na dnie tych kraterów, w końcu powstały one w wyniku uderzenia tych samych meteorów i asteroid, o których ludzie mówią o górnictwie.

Księżyc ma też swoją ciemną stronę, która oczywiście nie zawsze jest ciemna.

Dostaje tyle światła, co po drugiej stronie, ale to, co jest ciemne i nie otrzymuje światła, to Ziemia, co czyni ją wygodnym miejscem dla obserwatoriów, zablokowanym przed naszym blaskiem i hałasem radiowym.

Księżyc to także dobre miejsce do przeprowadzania niebezpiecznych lub kontrowersyjnych eksperymentów biologicznych, z dala od życia i otoczone niegościnnymi, pozbawionymi życia miejscami. Podobnie prawdopodobnie niebezpieczne eksperymenty nanotechnologiczne.

O ustawianiu siedlisk dla przestrzeni życiowej w kraterach i rurach lawowych rozmawialiśmy kilka minut temu, ale jest to również świetne miejsce do eksperymentów z technikami terraformowania dla małych miejsc o niskiej grawitacji, czyli większości z nich.

Dużo mówimy o terraformowaniu Marsa lub Wenus, ale w naszym Układzie Słonecznym są tysiące małych skalistych ciał, które chcielibyśmy wydobyć i nadać im miejsce do życia, a będą one daleko od Ziemi.

Księżyc jest wystarczająco blisko, abyśmy mogli latać w zapasach awaryjnych w odpowiednim czasie, aby mieć znaczenie, lub zapasy dla projektów, których nie możemy wykonać na miejscu, wszystkie te asteroidy i księżyce wokół innych planet nie są wystarczająco blisko, nawet jeśli lecisz ze stałym przyspieszeniem.

Tak więc Księżyc daje nam miejsce do eksperymentowania z tymi technikami, zanim wyruszymy w kosmos, gdzie uzupełnienie zapasów może zająć miesiące lub lata, a dotarcie drogą radiową nawet do rady ekspertów może zająć godziny.

A jeśli planujesz mieć statki kosmiczne, które mogą wykonywać prawie ciągły ciąg 1 g wokół Układu Słonecznego, dostęp do paliwa jest bardzo przydatny.

11:49
Wodór nie jest zbyt powszechny w wewnętrznym Układzie Słonecznym, z dala od dużych studni grawitacyjnych, więc lód na Księżycu zapewnia jeden zapas, ale zawiera również hel-3, który jest trudniejszy do stopienia niż izotopy wodoru deuteru i trytu, za dużo twardszy, a także oferuje nam aneutroniczną fuzję lub syntezę, która wytwarza bardzo mało neutronów, co jest dobre, szczególnie w przypadku statków kosmicznych, ponieważ pozwala uciec z mniejszymi silnikami, które wymagają mniej ekranowania.

Ale nawet bez elektrowni termojądrowych lub wykorzystujących hel-3 Księżyc jest świetnym źródłem paliwa.

Zawiera wodór, który jest zawsze dobrym gazem napędowym nawet bez syntezy jądrowej, a także zawiera dużo fosforu, siarki, glinu i magnezu, które dobrze spalają się wraz z tlenem, którego jest jeszcze więcej.


Ponadto Księżyc ma dużo KREEP, który jest skrótem od potasu, pierwiastków ziem rzadkich i fosforu, i ma tendencję do bycia ciężkim w uranie i torze. Nie mogę też wystarczająco podkreślić zalet produkcji o niskiej grawitacji. Zero-gee ma swoje zalety, ale fajną rzeczą w niskiej grawitacji jest to, że rzeczy nadal działają tak, jak jesteśmy przyzwyczajeni.

Na przykład w dużej hucie gęstsze materiały nadal opadają na dno kadzi.

Wszelkiego rodzaju bardzo drogie urządzenia produkcyjne, które muszą być zbudowane bardzo solidnie na Ziemi, można również wykonać dużo lżej i taniej.

Kiedy tam budujesz, nie ma wiatru ani śniegu, który przeszkadza i wymaga solidniejszych budynków, więc możesz zbudować ogromne konstrukcje na Księżycu dość tanio, a chociaż rzeczywista konstrukcja kosmiczna może być również bardzo przydatna, możesz zbudować gigantyczne statki kosmiczne, a nawet stacje kosmiczne na Księżycu i dość łatwo holują je na orbitę.

13:32
Tutaj zaczynamy dostrzegać podstawy gospodarki księżycowej. Tak, turystyka i nauka zapewniłyby niezłą dotację. Tak, prawdopodobnie ma własne zapasy metali szlachetnych w tych kraterach. Ale bogactwo to wszystkie te rzeczy, które faktycznie mamy tutaj na Ziemi, ale które są o wiele łatwiejsze do przeniesienia z powierzchni Księżyca do dowolnego miejsca w pobliżu Ziemi niż z samej Ziemi.

Księżyc oferuje surową masę do budowy i paliwo, aby napędzać swoją gospodarkę. W pewnym sensie przypomina gigantyczny orbitujący magazyn, który jest już dogodnie ustawiony, aby napędzać naszą ekspansję z Ziemi.

Wciąż jednak trochę Catch-22.

Aby księżyc był w ten sposób opłacalny, musisz rozszerzać się w kosmos. Należy zapytać, jaką przestrzeń ma, żeby było opłacalne? Tak, księżyc, jeśli jest uprzemysłowiony, daje nam wszystkie materiały potrzebne do ekspansji w Układzie Słonecznym, tak, daje nam dużo praktyki życia w kosmosie na skałach pozbawionych powietrza, ale jak mamy przejść do fazy 3, zysku, kiedy to zależy dostarczając wszystkie materiały do ​​ekspansji kosmosu, potrzebujemy zysku w innym miejscu Układu Słonecznego, aby napędzać go na Księżycu.

 14:45
To jednak możemy dziś pomyśleć, ponieważ nadal chcę omówić fazę 4, co nastąpi po tej ekspansji słonecznej i jak może nam to przynieść korzyści bliżej domu.

Księżyc często jest traktowany jako brama do kosmosu, ale później jest zwykle ignorowany. Kiedy rozmawiamy o terraformowaniu innych planet w naszym układzie i gdzie indziej, Księżyc jest zawsze miejscem, do którego można mętnie odnosić się jako posiadający kolonię, staje się on przypisem, historycznie ważnym, ale już nie użytecznym.

Dużo rozmawialiśmy o tym, jak taniej sprowadzać ludzi i materiały z Ziemi, więc nie musieliśmy importować rzeczy z Księżyca na orbitę, ale prawie wszystkie te same sztuczki działają na Księżycu równie dobrze lub lepiej.

Bardzo łatwo jest zbudować masowy napęd, hak do nieba, a nawet windę kosmiczną na Księżycu.

Obracający się hak powietrzny, rotovator, mógłby obrócić się prosto w dół z orbity i wyrwać ładunek z ziemi i wrzucić go na orbitę, nawet z powrotem na Ziemię. Ponieważ Księżyc obraca się wokół własnej osi znacznie wolniej niż Ziemia, raz w miesiącu, a nie raz dziennie, windy kosmiczne muszą tam być dłuższe, ale nie wymagają do budowy żadnych super-materiałów, moglibyśmy je dziś wyprodukować.

Niska grawitacja i brak wiatru sprawiają, że wysokie konstrukcje są dość łatwe do zbudowania, ta sama niska grawitacja sprawia, że ​​kopanie i kopanie są znacznie łatwiejsze, ale nie potrzebujesz supertalowego budynku dla wyrzutni masowej, ponieważ nie ma atmosfery, która mogłaby się wznieść.

Rzeczywiście, bez oceanów do przekroczenia i bez istniejących struktur lub granic, można owinąć masową wyrzutnię dookoła Księżyca. Nie potrzebujesz też tunelu próżniowego wokół niego.

To sprawia, że ​​jest znacznie tańszy, w zasadzie tylko linia kolejowa, pozwalając ci rozwinąć bardzo imponujące prędkości, zanim puścisz tor i odlecisz w kosmos. Wszystko to umożliwia wysyłanie materiałów z powrotem na Ziemię znacznie taniej niż z Ziemi.

Dlaczego więc wciąż zwracam uwagę na Ziemię?

Czy nie ma sensu używać Księżyca do odciągania rzeczy od Ziemi?

Cóż, tak i nie.

Często motywacją do podróży kosmicznych jest szukanie nowych miejsc dla ludzi, abyśmy mogli wspierać ich więcej bez utraty standardu życia lub dalszego uszczuplania naszego ekosystemu.

Generalnie uważam, że każdy scenariusz, który pozwala wspierać więcej ludzi bez ranienia planety lub obniżania standardu życia tych ludzi, jest z definicji dobrą rzeczą i zwykle znajduje ludzi, którzy uważają inaczej za nieco zagadkowy, czyli grzecznie mówiąc, i dużo rozmawialiśmy o sposobach wspierania większej liczby ludzi na Ziemi w odcinkach Arcologies i Ecumenopolises.

Wspomniałem wtedy, że był punkt między tymi a pełnowymiarowymi Kardashev-2 Dyson Swarms, które ogólnie nazywam chmurą planety lub chmurą terran z braku lepszego określenia.

W ten sposób budujesz obracające się siedliska wokół Ziemi, aby zrobić więcej miejsca do życia dla ludzi.

Różnią się one od roju Dysona tym, że są ogólnie mniejsze pod względem przestrzeni życiowej, ale także znacznie mniejsze i gęstsze.

Obracające się siedliska to coś, o czym dużo rozmawialiśmy na tym kanale, czerpią korzyści z możliwości dostosowania ich do dowolnego klimatu, długości dnia i grawitacji, w przeciwieństwie do innych planet, na których potrzeba ogromnego wysiłku, na przykład, aby skrócić dzień lub zwiększają grawitację, a także wymagają znacznie mniej materiału na kilometr kwadratowy powierzchni mieszkalnej niż planeta.

18:06
Na przykład, gdybyśmy rozłożyli Księżyc na kilka arkuszy o szerokości 100 metrów, aby utworzyć siedliska cylindryczne, Księżyc dałby nam około 220 miliardów kilometrów kwadratowych tych arkuszy, około 500 razy więcej niż całkowita powierzchnia Ziemi i kilka tysięcy razy tyle, ile mamy w kategoriach obszaru gruntów nadających się do zamieszkania.

 18:28
Nawiasem mówiąc, oznaczałoby to około ćwierć miliarda klasycznych siedlisk cylindrycznych O'Neill, ale w rzeczywistości jest więcej niż wystarczająco miejsca dla tylu w pobliżu Ziemi, miejsc w ciągu kilku sekund świetlnych, w których możliwa jest komunikacja w czasie rzeczywistym i gdzie one nadal byłyby rozmieszczone na tyle, aby nie zderzały się ze sobą ani nie blokowały światła od siebie ani od Ziemi poniżej.

Brzmi jak ambitne zadanie, zwłaszcza jeśli dołączyłeś do kanału dopiero od początku Upward Bound Series, która jest około połowy widzów, ale ponieważ rutynowo omawiamy demontaż gwiazd na paliwo lub przenoszenie ich i całych układów słonecznych, a nawet całych galaktyk , konstrukcja obłoku planety to prawdopodobnie około 3 na 10 w logarytmicznej skali trudnych zadań, które tutaj omawiamy, przy czym dziesięć polega na zapadnięciu wszystkich galaktyk w promieniu około miliarda lat świetlnych w jeden obszar związany grawitacją, który by wygrał i nie został rozerwanym na strzępy przez Rozszerzający się Wszechświat, a robiąc to tylko przy pomocy znanej fizyki i podróży szybszych niż światło.

Lubimy myśleć z rozmachem na tym kanale.

Pod tym względem skonstruowanie na orbicie wielu dużych puszek po napojach, na których ludzie mogliby żyć, nie jest strasznie trudna.

19:36
Zwłaszcza, że ​​możesz je budować pojedynczo, w razie potrzeby, aby pomieścić ludzi, którzy chcą mieć więcej przestrzeni życiowej podczas pobytu w pobliżu Ziemi. Wymagają jednak dużej masy, nawet jedna dość mała ich wersja wymagałaby znacznie więcej materiału niż wszystko, co kiedykolwiek wystrzeliliśmy na orbitę razem wzięte.

Nawet w przypadku systemów, które omawialiśmy, aby wydostać ludzi z Ziemi taniej, żaden z nich nie jest tak naprawdę przystosowany do przenoszenia tak dużej masy, a co dopiero taniego.

W każdym razie nie z Ziemi, nawet pierścienia orbitalnego, którego wciąż nie omówiliśmy w serii Upward Bound, ale jest w zasadzie dziadkiem taniego transportu ogromnych ilości materiału w kosmos.

Jest więc twoje źródło zysków, które napędza kolonizację i industrializację Księżyca do celów wykraczających poza odległe kolonie kosmiczne i różne wysiłki naukowe.

Używasz Księżyca do wydobywania i produkcji całej tej infrastruktury i przestrzeni życiowej wokół Ziemi, dzięki czemu możesz pomieścić dziesiątki lub setki miliardów ludzi we względnym komforcie i bliskości Ziemi, bez konieczności przekształcania Ziemi w jakąś pokrytą betonem megamiasto, a ty może to robić etapami, po jednej stacji na raz.

Przy lepszej automatyzacji i różnych środowiskach pracy trudno jest cokolwiek zbliżyć do solidnej liczby pracowników potrzebnych do zbudowania cylindra O'Neilla, ale obliczyłem to na kilka różnych sposobów od obecnych kosztów rynkowych materiałów takich jak stal , aluminium i tytan, a liczba ta to około miliona ludzi pracujących przez rok, aby zapewnić materiał konstrukcyjny dla jednego z nich.

Zakładamy, że wiąże się to z dużo większą automatyzacją, tak że wszystkie branże wsparcia i usługi potrzebne na Księżycu do budowy jednego rocznie będą stanowić milion ludzi, w tym ich dzieci i inne osoby na utrzymaniu.

Jeśli chciałbyś wyprodukować chmurę planet w czasach krótszych niż geologiczne, musiałbyś pracować nad wieloma z nich w tym samym czasie, być może zajmując dziesięć lat, aby złożyć strukturę i mieć tysiące naraz, nad którymi pracowałeś kiedyś. wzrosła do pełnej produkcji, ale przy tego rodzaju wartościach z łatwością możemy mieć wielomilionowe, jeśli nie wielomiliardowe populacje ludzi na Księżycu.

21:44
Rzeczywiście, mógłbym z łatwością wyobrazić sobie trylion osób Ecumenopolis Earth, które oddają do użytku około tysiąca rocznie łącznie około miliarda nowych ludzi rocznie lub więcej i potrzebują z grubsza porównywalnej siły roboczej wynoszącej około miliarda ludzi do budowy tych rzeczy.

Skala zawsze robi się trochę dezorientująca, kiedy zaczynamy mówić nawet o cywilizacjach Kardaszewa 1, nie mówiąc już o 2 lub 3, to, o czym tutaj rozmawialiśmy, będzie miało miejsce co najmniej kilka wieków później.

 
Na początku tych kolonii na Księżycu mogą być instalacje tysiąca osób, w których pracują nad znacznie skromniejszą stacją kosmiczną, która pomieści kilka tysięcy osób, na zlecenie, powiedzmy, Brazylii, w celu wsparcia ich floty wydobywczej asteroid, która głównie poszukuje złota i platyny.

Wszystko odbywa się stopniowo.

Przywołujemy ten olbrzymi przypadek wielomiliardowej populacji na Księżycu, aby pokazać, że istnieje tam potencjalny duży i długoterminowy przemysł nie tylko do przenoszenia ludzi na inne planety i gwiazdy, ale bezpośrednio powiązany z własną normalną gospodarką Ziemi.

Widzimy, że uprzemysłowienie Księżyca może pójść o wiele dalej niż kilka baz, pomagając w dostarczaniu paliwa i surowców do głównie naukowych przedsięwzięć w następnym stuleciu lub dwóch.

Oczywiście, aby zabrać wszystkich tych kolonistów na Księżyc lub do wszystkich tych siedlisk na orbicie, potrzebujemy znacznie tańszych sposobów na przeniesienie ludzi w kosmos, które można również zwiększyć, aby umożliwić transport tysięcy, jeśli nie milionów ludzi dziennie.

W tym miesiącu omówimy jeden taki system, pętle uruchamiania.

Następnie będziemy omawiać przewidywanie przyszłości i koncepcję psychohistorii z klasycznej serii Fundacji Isaaca Asimova.

Aby otrzymywać powiadomienia, gdy wyjdą te i inne odcinki, zasubskrybuj kanał.

A jeśli podobał Ci się ten odcinek, naciśnij przycisk „Lubię to” i udostępnij innym.

Dzięki za oglądanie do następnego razu i miłego tygodnia!