#TegoDniaWKosmosie #KosmicznyKalendarz #KosmicznaKronika #EdukacjaSSE // Tego Dnia W Kosmosie - 8 marca - Prezentujemy ciekawe wydarzenia, które wydarzyły się danego dnia w Kosmosie i miały znaczący wpływ na rozwój Eksploracji i badania Kosmosu.
 
Wydarzyło się 8 MARCA:

1979: Na Io znaleziono aktywne wulkany
2001: Początek misji STS-102 promu Discovery
2007: Wystrzelenie Orbital Express
2008: Wprowadzenie pierwszego "Zautomatyzowanego Pojazdu Transferowego" - ATV

=======================================

Io lub Jowisz I, jest najbardziej wewnętrznym i trzecim co do wielkości z czterech galileuszowych księżyców planety Jowisz. Nieco większy niż księżyc Ziemi, Io jest czwartym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym, ma największą gęstość ze wszystkich księżyców, najsilniejszą grawitację powierzchniową ze wszystkich księżyców i najmniejszą ilość wody (w stosunku atomowym) ze wszystkich znanych obiektów astronomicznych w Układzie Słonecznym. Został odkryty w 1610 roku przez Galileo Galilei i został nazwany na cześć mitologicznej postaci Io, kapłanki Hery, która stała się jedną z kochanków Zeusa.

Z ponad 400 aktywnymi wulkanami, Io jest najbardziej aktywnym geologicznie obiektem w Układzie Słonecznym. Ta ekstremalna aktywność geologiczna jest wynikiem ogrzewania pływowego w wyniku tarcia generowanego we wnętrzu Io, gdy jest on wciągany między Jowisza i inne księżyce galilejskie — Europę, Ganimedesa i Kallisto. Kilka wulkanów wytwarza pióropusze siarki i dwutlenku siarki, które wznoszą się na wysokość 500 km (300 mil) nad powierzchnię. Powierzchnia Io jest również usiana ponad 100 górami, które zostały wyniesione przez rozległą kompresję u podstawy skorupy krzemianowej Io. Niektóre z tych szczytów są wyższe niż Mount Everest, najwyższy punkt na powierzchni Ziemi. W przeciwieństwie do większości księżyców w zewnętrznym Układzie Słonecznym, które składają się głównie z lodu wodnego, Io składa się głównie ze skał krzemianowych otaczających rdzeń ze stopionego żelaza lub siarczku żelaza. Większość powierzchni Io składa się z rozległych równin pokrytych mroźną warstwą siarki i dwutlenku siarki.

Wulkanizm Io jest odpowiedzialny za wiele jego unikalnych cech. Jego wulkaniczne pióropusze i strumienie lawy powodują duże zmiany powierzchni i malują ją na różne subtelne odcienie żółci, czerwieni, bieli, czerni i zieleni, głównie z powodu alotropów i związków siarki. Liczne rozległe strumienie lawy, kilka ponad 500 km (300 mil) długości, również wyznaczają powierzchnię. Materiały wytworzone przez ten wulkanizm tworzą cienką, niejednolitą atmosferę Io i rozległą magnetosferę Jowisza. Wulkaniczne wyrzuty Io wytwarzają również duży torus plazmy wokół Jowisza.

W 1979 roku dwie sondy Voyager ujawniły, że Io jest światem aktywnym geologicznie, z licznymi cechami wulkanicznymi, dużymi górami i młodą powierzchnią bez widocznych kraterów uderzeniowych.

Dalsze obserwacje zostały wykonane przez Cassini-Huygensa w 2000 r., New Horizons w 2007 r. i Juno od 2017 r., a także z teleskopów naziemnych i Kosmicznego Teleskopu Hubble'a.

Więcej informacji:  sseproject.eu/be/st#io

=======================================

Misja STS-102 wystartowała 8 marca 2001 o godzinie 11:42 UTC. STS-102 był misją promu kosmicznego na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) realizowaną w promie Space Shuttle Discovery i wystrzeloną z Kennedy Space Center na Florydzie. STS-102 poleciał w marcu 2001 roku; jego głównym celem było zaopatrzenie ISS i rotacja załóg Ekspedycji 1 i Ekspedycji 2. Po wykonaniu prawie 9-cio godzinnego pierwszego spaceru kosmicznego EVA podczas tej misji, nadal pozostaje on najdłuższym spacerem kosmicznym, jaki kiedykolwiek się odbył.

Spacery kosmiczne
ICC STS-102

    Voss i Helms – EVA 1
    EVA 1 Start: 11 marca 2001 – 05:12 UTC
    EVA 1 Koniec: 11 marca 2001 – 14:08 UTC
    Czas trwania: 8 godzin, 56 minut
    Thomas i Richards – EVA 2
    EVA 2 Start: 13 marca 2001 – 05:23 UTC
    EVA 2 Koniec: 13 marca 2001 – 11:44 UTC
    Czas trwania: 6 godzin, 21 minut

Najważniejsze punkty misji
Lot montażowy stacji kosmicznej ISS-5A.1 był pierwszym użyciem Modułu Logistycznego Wielozadaniowego (Leonardo) w celu dostarczenia zaopatrzenia na stację. Trzy moduły zostały zbudowane przez Włoską Agencję Kosmiczną (ASI): Leonardo, Raffaello i Donatello. Stalowe moduły zostały wyposażone w maksymalnie 16 międzynarodowych standardowych stojaków ładunkowych (International Standard Payload Racks) do instalacji w laboratorium amerykańskim. Przewoził również Integrated Cargo Carrier (ICC). ICC miał zewnętrzną platformę magazynową (External Stowage Platform-1, ESP-1) zamontowaną na spodzie. ESP-1 został umieszczony na lewej burcie „Destiny” jako miejsce przechowywania ORU. Misja obejmowała również dwa spacery kosmiczne w celu przeniesienia jednostek przewożonych przez ICC na zewnątrz modułu Destiny.

NASA rozpoczęła tradycję odtwarzania muzyki na obudzenie astronautów podczas programu Gemini, który po raz pierwszy został użyty do obudzenia załogi podczas Apollo 15. Każdy utwór jest specjalnie wybierany, często przez ich rodziny, i zwykle ma szczególne znaczenie dla pojedynczego członka załogi lub ma zastosowanie do jego codziennych czynności.

Więcej informacji na temat misji, załogi i muzyki astronautów w linku: sseproject.eu/be/st#sts102

=======================================

Orbital Express była misją kosmiczną zarządzaną przez Agencję Zaawansowanych Projektów Badawczych Obrony Stanów Zjednoczonych (DARPA) oraz zespół kierowany przez inżynierów z NASA Marshall Space Flight Center (MSFC). Program Orbital Express miał na celu opracowanie „bezpiecznego i opłacalnego podejścia do autonomicznej obsługi satelitów na orbicie”. System składał się z dwóch statków kosmicznych: satelity serwisowego ASTRO i prototypowego modułowego satelity serwisowego nowej generacji NEXTSat. Misja wystartowała ze stacji sił powietrznych Cape Canaveral 8 marca 2007 roku na pokładzie jednorazowego pojazdu startowego Atlas V. Start był częścią misji STP-1 programu kosmicznego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych.

Więcej informacji: sseproject.eu/be/st#oex

=======================================

The Automated Transfer Vehicle originalnie Ariane Transfer Vehicle lub ATV (PL: Zautomatyzowany Pojazd Transferowy) to jednorazowy statek kosmiczny opracowany przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), używany do transportu ładunków kosmicznych w latach 2008-2015. Projekt ATV został wystrzelony na orbitę pięć razy, wyłącznie przez ciężki pojazd nośny Ariane 5. W rzeczywistości był większym europejskim odpowiednikiem rosyjskiego statku towarowego Progress do przewożenia ładunków do jednego miejsca – Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) – ale z trzykrotnie większą pojemnością.

Pięć pojazdów ATV zostało nazwanych na cześć ważnych europejskich postaci w dziedzinie nauki i inżynierii: Julesa Verne'a, Johannesa Keplera, Edoardo Amaldiego, Alberta Einsteina i Georgesa Lemaître'a. Po kilku opóźnieniach w programie, pierwszy z nich został wystrzelony w marcu 2008 roku. Te statki wykonywały misje zaopatrzeniowe na ISS, transportując różne ładunki, takie jak paliwo, woda, powietrze, żywność i sprzęt naukowo-badawczy. Pojazdy te wielokrotnie podniosiły stację na wyższą orbitę podczas dokowania. ATV był platformą bez załogi, która działała z wysokim poziomem automatyzacji, takim jak sekwencja dokowania, w żadnym momencie nie był używany do przewozu pasażerów.

Dalsze wykorzystanie ATV zostało zaproponowane w 2008 roku. Różne dalsze udoskonalenia, w tym wersje z załogą ATV, a także możliwości ponownego wykorzystania sekcji lub elementów jego technologii, były badane zarówno przez ESA, jak i Airbus Defence and Space, głównego producenta ATV. Jednak w dniu 2 kwietnia 2012 r. ESA ogłosiła, że ​​program ATV zostanie zakończony po wystrzeleniu piątego pojazdu ATV w 2014 r.

W 2012 roku państwa członkowskie ESA zdecydowały, że projekt ATV może zostać zaadaptowany, aby służyć jako moduł serwisowy statku kosmicznego Orion od NASA. W styczniu 2013 roku ESA i NASA ogłosiły, że przystąpią do opracowania połączonego modułu serwisowego pochodzącego z Oriona i ATV, który będzie służył jako główny komponent dla będącego w fazie rozwoju załogowego statku kosmicznego Oriona.

Więcej informacji: sseproject.eu/be/st#atv

=======================================