• Informacje
    • Informacje
    • Astronomia
    • Kosmiczna Prasówka
  • C
    • Lokalny Klub Kosmiczny
    • Centrum Dowodzenia #1
    • 20 lat ISS
    • Niebo / Sky
    • Budowa Starship
    • Discord SSE Project
    • Mars TMRO
    • SN8 Initiative
    • Strategia
  • Społeczność
    • Rejestracja
  • Wydarzenia
    • Plan lotów
    • Rocznica Programu Apollo
    • Budowa Starship
    • Misja CRS-21
    • Lot SN8
  • Organizacje
    • Agencje
      • NASA
  • B&E
    • Edukacja
      • Akademia Kosmiczna
      • Lab3D SSE
      • Materiały edukacyjne AK
      • KBS
  • Programy
  • TV
    • Polski Kosmos
    • NASATV
    • ESA TV
    • Kosmiczne Radio
    • Podcast
  • #WSW

Łazik do zadań specjalnych
17
październik

Łazik do zadań specjalnych

Napisał  Roman Makowiak
Dział: Informacje
  • wielkość czcionki zmniejsz czcionkę zmniejsz czcionkę powiększ czcionkę powiększ czcionkę
  • Wydrukuj
  • Email
  • Skomentuj jako pierwszy!
Ten przekształcający się łazik może zbadać najtrudniejszy teren. Łazik toczy się po skalistym terenie, a jego cztery metalowe koła trzęsą się, aż napotykają pozornie nie do pokonania zagrożenie: strome zbocze.
Poniżej znajduje się potencjalna skarbnica celów naukowych. W przypadku typowego łazika operatorzy musieliby znaleźć inny cel, ale jest to DuAxel, robot zbudowany do takich sytuacji.
 
W rzeczywistości łazik składa się z pary dwukołowych łazików, z których każdy nazywa się Axel. Aby dzielić i podbijać, łazik zatrzymuje się, obniża podwozie i zakotwicza go do ziemi, po czym zasadniczo rozdziela się na dwie części. Gdy tylna połowa DuAxel (skrót od „dual-Axel”) jest mocno osadzona, przednia połowa odłącza się i toczy na jednej osi. Wszystko, co łączy teraz dwie połówki, to uwięź, która rozwija się, gdy oś prowadząca zbliża się do zagrożenia i zjeżdża po zboczu, używając przyrządów schowanych w piaście koła, aby zbadać naukowo atrakcyjne miejsce, które normalnie byłoby poza zasięgiem.
 
Ten scenariusz rozegrał się jesienią ubiegłego roku podczas testów terenowych na pustyni Mojave, kiedy mały zespół inżynierów z Laboratorium Napędu Odrzutowego JPL NASA w południowej Kalifornii poddał modułowy łazik szeregowi wyzwań, aby przetestować wszechstronność jego konstrukcji.
 
„DuAxel spisał się niezwykle dobrze w terenie, z powodzeniem demonstrując swoją zdolność do podejścia do trudnego terenu, zakotwiczenia, a następnie odłączenia łazika Axel na uwięzi” - powiedział Issa Nesnas, technolog robotyki w JPL. „Axel następnie autonomicznie manewrował w dół stromych i kamienistych zboczy, rozmieszczając swoje instrumenty bez konieczności użycia robota.”
Ideą stworzenia dwóch jednoosiowych łazików, które można łączyć w jeden z centralnym ładunkiem, jest maksymalizacja wszechstronności: konfiguracja czterokołowa nadaje się do pokonywania dużych odległości w trudnym terenie; dwukołowa wersja oferuje zwinność, której większe łaziki nie mogą.
 
„DuAxel otwiera dostęp do bardziej ekstremalnych terenów na ciałach planetarnych, takich jak Księżyc, Mars, Merkury i prawdopodobnie do niektórych lodowych światów, takich jak księżyc Jowisza Europa” - dodał Nesnas.
 
Elastyczność została zbudowana z myślą o ścianach kraterów, dołach, skarpach, otworach wentylacyjnych i innych ekstremalnych terenach na tych różnorodnych światach. Dzieje się tak, ponieważ na Ziemi jedne z najlepszych miejsc do badania geologii można znaleźć w skalistych wychodniach i na klifach, gdzie wiele warstw przeszłości jest starannie odsłoniętych. Wystarczająco trudno jest do nich dotrzeć, nie mówiąc już o innych ciałach niebieskich.
 
Mobilność łazika i możliwość dotarcia do ekstremalnych miejsc to kuszące połączenie dla Laury Kerber, geologa planetarnego z JPL. „Dlatego uważam, że łazik Axel jest całkiem zachwycający” - powiedziała. „Zamiast zawsze próbować zabezpieczyć się przed niebezpieczeństwami, takimi jak przewrócenie się lub przewrócenie, ma im przeciwdziałać”.
 
Historia dwukołowa
 
Radykalna koncepcja dwóch pojazdów-robotów funkcjonujących jako jeden ma swoje korzenie w późnych latach 90. XX wieku, kiedy NASA zaczęła badać pomysły na modułowe, rekonfigurowalne i samonaprawiające się łaziki. To zainspirowało Nesnasa i jego zespół w JPL do opracowania solidnego, elastycznego robota dwukołowego, który stał się znany jako Axel.
Wyobrazili sobie system modułowy: na przykład dwie osie mogą dokować po obu stronach ładunku lub trzy osie mogą dokować do dwóch ładunków i tak dalej, tworząc „pociąg” osi zdolnych do transportu wielu ładunków. Koncepcja ta spełniła również wymóg „samonaprawy” wyzwania NASA: jeśli jeden Axel zawiedzie, inny może zająć jego miejsce.
 
Rozwój Axel koncentrował się na transporcie modułowym do 2006 roku, kiedy to obrazowanie satelitarne powierzchni Marsa ujawniło wąwozy w ścianach krateru. Później odkrycie czegoś, co wydawało się być sezonowymi wypływami ciekłej wody - ciemnymi cechami znanymi jako powtarzające się linie nachylenia - zwiększyło zainteresowanie wykorzystaniem robotów do pobierania próbek. Naukowcy chcieli wiedzieć, czy wąwozy i powtarzająca się linia stoków były spowodowane przepływami wody, czy czymś innym.
 
Ale stoki są zbyt strome dla konwencjonalnego łazika - nawet dla Curiosity lub wkrótce wylądującego łazika Perseverance, z których oba są zaprojektowane do pokonywania zboczy o nachyleniu do 30 stopni. Bezpośrednie zbadanie tych cech wymagałoby innego rodzaju pojazdu.
 
Dlatego Nesnas i jego zespół zaczęli opracowywać wersję Axela, która byłaby przywiązana do lądownika, wykorzystując linę nie tylko do zejścia po stronie krateru lub stromej ściany kanionu, ale także do zasilania i komunikowania się z lądownikiem. Jego koła mogą być wyposażone w bardzo wysokie ostrza lub bieżniki, aby zwiększyć przyczepność, podczas gdy piasty kół mogłyby pomieścić mikroskopy, wiertła, czerpaki do pobierania próbek i inne przyrządy do badania terenu. Aby skręcić, dwukołowa oś po prostu obracałaby jedno z kół szybciej niż drugie.
 
Zainteresowanie elastycznością koncepcji doprowadziło do powstania rozwijającej się rodziny dwukołowych konstrukcji, w tym A-PUFFER i BRUIE NASA JPL, które rozszerzają możliwości eksploracji o nowe miejsca i zastosowania, w tym pod wodą na lodowych światach.
 
Pomimo wszechstronności Axela na uwięzi, istniało godne uwagi ograniczenie w połączeniu z lądownikiem stacjonarnym: lądownik musiałby znajdować się w odległości do zjazdu na linie od strony krateru - wymagając stopnia precyzji lądowania, który może nie być możliwy w przypadku misji planetarnej.
 
Aby usunąć to wymaganie i zwiększyć mobilność, zespół powrócił do pierwotnej konstrukcji modułowej, dostosował go do nowego uwięziowego Axela i nadał mu nazwę DuAxel.
„Kluczowa zaleta korzystania z DuAxel jest oczywista, gdy masz niepewność w miejscu lądowania, tak jak to robimy na Marsie, lub gdy chcesz przenieść się w nowe miejsce, aby zjechać na linie i eksplorować z Axelem” - powiedział Patrick Mcgarey, technolog robotów w JPL i członek zespołu DuAxel. „Umożliwia swobodną jazdę z miejsca lądowania i pozwala na tymczasowe zakotwiczenie w terenie, ponieważ jest to zasadniczo transformujący robot przeznaczony do eksploracji planet”.
 
Chociaż DuAxel pozostaje demonstracją technologii i czeka na wyznaczenie miejsca docelowego, jego zespół będzie nadal doskonalił swoją technologię; w ten sposób, gdy nadejdzie czas, robot będzie gotowy do toczenia tam, gdzie inne łaziki boją się stąpać.
 
 
// NASA, JPL
Wyświetlony 461 razy
Oceń ten artykuł
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
(0 głosów)
Tweet
  • Social sharing:
  • Dodaj do Facebooka
  • Dodaj do Delicious
  • Wykop to
  • Dodaj do StumbleUpon
  • Dodaj do Technorati
  • Dodaj do Reddit
  • Dodaj do MySpace
  • Podoba się? Dodaj do Twittera!
Oznaczone pod
  • JPL
  • NASA
  • Rover
  • Mars
  • moon
  • Księżyc
Roman Makowiak

Roman Makowiak

Kosmos to moja pasja i dlatego szeroko działam w obszarze popularyzacji nauk o Kosmosie i jego Eksploracji.

Najnowsze od Roman Makowiak

  • NASA Express STEM Connection for 1 April 2021
  • Niebo w Styczniu 2021
  • Biuletyn NASA Express 21 Styczeń 2021
  • Discord Serwer SSE Project
  • Centrum Dowodzenia #1

Artykuły powiązane

  • NASA Express STEM Connection for 1 April 2021
  • EagleCam pokaże lądowanie Nova-C na Księżycu
  • NASA i ESA sfinalizowały porozumienie o współpracy
  • Tankowanie w kosmosie coraz bliżej
  • SOFIA zauważa ogromne ilości wody na Księżycu
Więcej w tej kategorii: « Brak dostaw tlenu na rosyjskim segmencie ISS, załoga nie jest w niebezpieczeństwie Wieczór Marsa w Truszczynach »

Skomentuj

Upewnij się, że wymagane pola oznaczone gwiazdką (*) zostały wypełnione. Kod HTML nie jest dozwolony.

powrót na górę

LOT STARSHIP SN8 12,5 KM 09/12/2020 21:00 > LOT STARSHIP SN8
Lądowanie łazika MARS 2020 Perseverance na Marsie 18/02/2021 12:00 Misja MARS 2020 Perseverance
50. rocznica ostatniego lądowania ludzi na Księżycu 11/12/2022 20:54 606 Dni Apollo 17 - Ostatnie lądowanie 50 lat temu
1.01.2024 ROK 2024 - niezwykły rok powrotu ludzi na Księżyc 01/01/2024 00:01 991 Dni ROK 2024

Biuletyn Szkolny

Subskrybuj

Top | + | - | reset | RTL | LTR
Copyright © SSE 2021 All rights reserved. Custom Design by Youjoomla.com
Informacje