Pierwsze zdjęcia przesłane przez Lucy ujawniają, że mała asteroida Dinkinesh z pasa głównego jest w rzeczywistości asteroidą podwójną.

Powyższe zdjęcie przedstawia „wschód księżyca” satelity wyłaniającego się zza asteroidy Dinkinesh, widziany przez kamerę Lucy Long-Range Reconnaissance Imager (L'LORRI). Jest to jedno z najbardziej szczegółowych zdjęć otrzymanych przez należącą do NASA sondę Lucy podczas przelotu obok asteroidy. To zdjęcie zostało zrobione o 12:55. EDT (1655 UTC) 1 listopada 2023 r., w ciągu minuty od największego podejścia, z odległości około 270 mil (430 km). Z tej perspektywy satelita znajduje się za główną asteroidą. Obraz został wyostrzony i przetworzony w celu zwiększenia kontrastu.
NASA/Goddard/SwRI/Johns Hopkins APL/NOAO

„Dinkinesh naprawdę zasłużył na swoją nazwę; to cudowne” – stwierdził Hal Levison, odnosząc się do znaczenia słowa Dinkinesh w języku amharskim – „cudowne”. Levison jest głównym badaczem Lucy z Boulder w Kolorado, oddziału Instytutu Badawczego Southwest z siedzibą w San Antonio. „Kiedy Lucy została pierwotnie wybrana do lotu, planowaliśmy przelecieć obok siedmiu asteroid. Po dodaniu Dinkinesha, dwóch księżyców trojańskich, a teraz tego satelity, liczba ta wzrosła do 11.

Na kilka tygodni przed spotkaniem statku kosmicznego z Dinkinesh zespół Lucy zastanawiał się, czy Dinkinesh może być układem podwójnym, biorąc pod uwagę, jak instrumenty Lucy rejestrowały zmianę jasności asteroidy w czasie. Pierwsze obrazy ze spotkania rozwiały wszelkie wątpliwości. Dinkinesh jest bliskim obiektem binarnym. Na podstawie wstępnej analizy pierwszych dostępnych zdjęć zespół szacuje, że większy obiekt ma w najszerszym miejscu około 790 m, zaś mniejszy około 220 m.

To spotkanie służyło przede wszystkim jako test statku kosmicznego w locie, ze szczególnym naciskiem na testowanie systemu umożliwiającego Lucy autonomiczne śledzenie asteroidy przelatującej z prędkością 16.000 mil na godzinę, zwanego terminalowym systemem śledzenia.

----

Obraz GIF Animacja: Seria zdjęć planetoidy podwójnej Dinkinesh zarejestrowanych przez kamerę śledzącą terminala (T2CAM) na statku kosmicznym Lucy należącym do NASA podczas największego podejścia 1 listopada 2023 r. Zdjęcia wykonano w odstępie 13 sekund. Pozorny ruch dwóch asteroid wynika z ruchu statku kosmicznego przelatującego obok nich z prędkością 4,5 km/s. Obrazy te zostały wyostrzone i przetworzone w celu zwiększenia kontrastu.
NASA/Goddard/SwRI/ASU - zdjęcie prezentujemy w artykule na naszym edukacyjnym portalu internetowym SSEProject.eu

---

„To niesamowita seria obrazów. Wskazują, że system śledzenia terminala działał zgodnie z oczekiwaniami, nawet gdy wszechświat przedstawił nam trudniejszy cel, niż się spodziewaliśmy” – powiedział Tom Kennedy, inżynier ds. nawigacji i nawigacji w Lockheed Martin w Littleton w Kolorado. „Symulowanie, testowanie i ćwiczenie to jedno. Zupełnie inną rzeczą jest zobaczyć, jak to się dzieje naprawdę.

Chociaż to spotkanie miało charakter testu inżynieryjnego, naukowcy z zespołu z podekscytowaniem przeglądają dane, aby uzyskać wgląd w naturę małych asteroid.

„Wiedzieliśmy, że będzie to najmniejsza asteroida z pasa głównego, jaką kiedykolwiek widziano z bliska” – powiedział Keith Noll, naukowiec projektu Lucy z Centrum Lotów Kosmicznych Goddard należącego do NASA w Greenbelt w stanie Maryland. „Fakt, że jest ich dwóch, sprawia, że jest to jeszcze bardziej ekscytujące. Pod pewnymi względami asteroidy te wyglądają podobnie do bliskich Ziemi układów podwójnych asteroid Didymos i Dimorphos zaobserwowanych przez DART, ale istnieje kilka naprawdę interesujących różnic, które będziemy badać.”

Pobranie pozostałych danych o spotkaniach ze statku kosmicznego zajmie zespołowi nawet tydzień. Zespół wykorzysta te dane do oceny zachowania statku kosmicznego podczas spotkania i przygotowania się do kolejnego zbliżenia asteroidy, asteroidy głównego pasa Donaldjohanson, w 2025 r. Lucy będzie wtedy dobrze przygotowana do spotkania z głównymi celami misji - asteroidami trojańskimi Jowisza, które rozpoczną się w 2027 r.

Autor oryginalnego artykułu NASA: Katherine Kretke (Southwest Research Institute, San Antonio)

________________________________

Polecamy także materiał: