Sir John Frederick William Herschel, (7 marca 1792 – 11 maja 1871) był angielskim erudytą czynnym jako matematyk, astronom, chemik, wynalazca, fotograf eksperymentalny, który wynalazł plan, i wykonał prace botaniczne.

Herschel zapoczątkował wykorzystanie systemu dni juliańskich w astronomii. Nazwał siedem księżyców Saturna i cztery księżyce Urana – siódmej planety odkrytej przez jego ojca Sir Williama Herschela. Wniósł wiele wkładu w naukę fotografii, badał ślepotę barw i chemiczną moc promieni ultrafioletowych. Jego dyskurs wstępny (1831), który opowiadał się za indukcyjnym podejściem do eksperymentu naukowego i budowania teorii, był ważnym wkładem w filozofię nauki.

Herschel urodził się w Slough, Buckinghamshire, jako syn Mary Baldwin i astronoma Williama Herschela. Był siostrzeńcem astronom Caroline Herschel. Studiował krótko w Eton College i St John's College w Cambridge, uzyskując tytuł Senior Wrangler w 1813 roku. To właśnie podczas studiów zaprzyjaźnił się z matematykami Charlesem Babbage i Georgem Peacockiem. Opuścił Cambridge w 1816 i rozpoczął współpracę z ojcem. Zajął się astronomią w 1816 roku, budując teleskop zwierciadlany z lustrem o średnicy 18 cali (460 mm) i ogniskowej 20 stóp (6,1 m). W latach 1821-1823 ponownie zbadał, wraz z Jamesem Southem, gwiazdy podwójne skatalogowane przez jego ojca. Był jednym z założycieli Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego w 1820 roku. Za pracę z ojcem został odznaczony Złotym Medalem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego w 1826 roku (który zdobył ponownie w 1836 roku) oraz Medalem Lalande Francuską Akademię Nauk w 1825 r., a w 1821 r. Towarzystwo Królewskie przyznało mu Medal Copleya za jego matematyczny wkład w ich transakcje. Herschel został kawalerem Królewskiego Zakonu Guelfickiego w 1831 r. Wydawał się również świadomy indyjskiej myśli i matematyki, które przedstawił mu George Everest, jak twierdzi Mary Boole.