Część 1/3

Dzięki połączeniu technologii i łez został napisany ostatni rozdział w 30-letniej historii lotów wahadłowców kosmicznych. Dla wszystkich, którzy pracowali nad wysłaniem tych pierwszych w swoim rodzaju cudów inżynierii w kosmos i zwróceniem ich na Ziemię, dla wszystkich, którzy latali na ich pokładzie i dla wszystkich, którzy po prostu obserwowali z podziwem i dumą ich lot, prom kosmiczny Atlantis. Misja STS-135 była emocjonalnym końcem pewnej epoki.

Był gorący lipcowy dzień na kosmicznym wybrzeżu Florydy, kiedy prawie milion widzów zgromadziło się na plażach, rzekach i groblach, aby obserwować tworzenie się historii. Prognoza pogody była zniechęcająca w 70 procentach, aby rozpocząć dzień, ale odliczanie przebiegało gładko.

Tak jak oczekiwania osiągnęły szczyt, a start wydawał się nieuchronny, usterka w ostatniej chwili utrzymywała zegar na T-31 sekundach. Problem – czy ramię odpowietrzające zostało całkowicie cofnięte – został szybko rozwiązany przez doświadczony zespół w Centrum Kontroli Wystrzeliwania w NASA Kennedy Space Center na Florydzie, a zegar zaczął odliczać ostatnie sekundy.

Gdy w dniu startu pozostała niecała minuta, trzy główne silniki ożyły z rykiem i zagrzmiały dwa silniki rakietowe na paliwo stałe. Atlantis podniosła się z wyrzutni na pióropuszu ognia i rozstąpiła wysokie chmury w drodze na Międzynarodową Stację Kosmiczną i na swoje miejsce w historii. Start o 11:29 (17:29 PL) rano EDT 8 lipca 2011 r. był ostatnim razem, kiedy prom kosmiczny wspinał się z nadmorskiego kompleksu startowego Kennedy'ego, by wznieść się ku niebu.

„Wahadłowiec kosmiczny rozpościera skrzydła po raz ostatni, aby rozpocząć sentymentalną podróż do historii” – powiedział komentator Ascent Rob Navias. Gdy wahadłowiec wszedł na orbitę, Navias dodał: „Po raz ostatni główne silniki wahadłowca zamilkły, gdy wahadłowiec wkracza w ostatni rozdział 30-letniej przygody”.

Załoga czterech doświadczonych astronautów na pokładzie Atlantis — dowódca Chris Ferguson, pilot Doug Hurley oraz specjaliści od misji Sandy Magnus i Rex Walheim — wyruszyła na misję STS-135, aby dostarczyć na stację kosmiczną zapasy materiałów i części.

„Naprawdę nie możemy się doczekać wspaniałej misji. Jest to bardzo ważna misja dla uzupełnienia zaopatrzenia stacji” – powiedział Space Shuttle Program Launch Integration Manager i przewodniczący zespołu zarządzania misją przed lotem, Mike Moses, przemawiając na konferencji prasowej po wystrzeleniu. . „Myślę, że program wahadłowców kończy się dokładnie tak, jak powinien. Zbudowaliśmy Międzynarodową Stację Kosmiczną, zaopatrujemy ją na przyszłość i jesteśmy gotowi ją przekazać – i kończymy naprawdę, naprawdę mocnie”.

Załoga zabrała się do pracy po osiągnięciu orbity, kierując się na spotkanie i dokowanie ze stacją kosmiczną dwa dni po wystrzeleniu. Jednym z głównych zadań przed spotkaniem ze stacją było dokładne przyjrzenie się osłonie termicznej Atlantis, aby sprawdzić, czy nie doznała żadnych uszkodzeń podczas wznoszenia się na orbitę. Kontrola Misji w Houston potwierdziła kilka dni później wyniki inspekcji.

Gdy Atlantis dogonił stację kosmiczną, Ferguson wykonał salto do tyłu około 600 stóp poniżej, aby umożliwić członkom załogi stacji sfotografowanie osłony termicznej wahadłowca. Zdjęcia zostały ocenione przez ekspertów w poszukiwaniu uszkodzeń i nie znaleziono żadnych.

//